Szczepionki dla drobiu

Lekarze weterynarii i hodowcy poczynili ogromny postęp w zrozumieniu mechanizmów rozwoju chorób zwierząt gospodarskich. Obecnie skupiają się przede wszystkim na zapobieganiu, a nie tylko samym leczeniu. 

Działanie żywych szczepionek wynika z namnażania się wirusa szczepionkowego w organizmie szczepionego ptaka, co naśladuje naturalny przebieg choroby zakaźnej. Oprócz tego, że żywe szczepionki zapewniają ochronę przed chorobami zakaźnymi, są również stosunkowo tanie. Podanie zajmuje niewiele czasu, co wpływa na zminimalizowanie stres u bardzo młodych ptaków. 

Po pierwszym szczepieniu wirus szczepionkowy stymuluje układ odpornościowy zwierzęcia, inicjuje reakcję na zakażenie i pobudza odporność miejscową, która zapewni ochronę przed wirusami terenowymi. 

Żywe szczepionki zwiększają również odporności na poziomie całego stada. Wirus szczepionkowy przenosi się ze zwierząt skutecznie zaszczepionych na ptaki, które nie otrzymały szczepionki. Należy mieć na uwadze, że żywe szczepionki należy traktować z należytą ostrożnością i prawidłowo przygotowywać, aby nie doszło do inaktywacji wirusa, co uniemożliwiłoby wytworzenie odporności poszczepiennej. Ważne jest również, aby w momencie szczepienia ptaki były zdrowe. Zakażenie współistniejące w połączeniu z otrzymaniem żywego wirusa szczepionkowego może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. 

Opracowaliśmy szereg materiałów dodatkowch, z których możesz dowiedzieć się więcej na temat zakaźnego zapalenia oskrzeli u ptaków (IB), rzekomego pomoru drobiu (ND) i zakaźnego zapalenia torby Fabrycjusza (IBD).